Międzynarodowa Refleksja Solidarności – Wrzesień 2023

Wprowadzenie

Sprawiedliwy pokój to wzajemne zobowiązanie i dążenie do spójności i równości społecznej. Działa na rzecz zapobiegania lub powstrzymywania przemocy oraz budowania trwałego i zrównoważonego pokoju. Zasady sprawiedliwego pokoju obejmują ochronę życia ludzkiego, godności i dobra wspólnego, właściwe intencje, integracyjne uczestnictwo polityczne, odbudowa, właściwe relacje, pojednanie i zrównoważony rozwój. Niestosowanie przemocy to osobista praktyka nie wyrządzania krzywdy innym w żadnych okolicznościach. Sprawiedliwy pokój i ewangeliczne niestosowanie przemocy są zakorzenione w MIŁOŚCI.

Wezwanie do modlitwy

Trójjedyny Boże, Źródło Miłości, otwieraj i rozszerzaj nasze serca, uczyń nas nowym stworzeniem przez Twoją miłość. Słowo Miłości, ucz nas jak kochać i być uzdrawiającą obecnością tak potrzebną w dzisiejszym świecie. Duchu Miłości, wyzwól nas, abyśmy potrafiły coś pozostawiać, podejmować ryzyko i stawać się proroczymi świadkami powszechnej komunii. Niech błogosławiona Matka Teresa, niewiasta miłości, towarzyszy nam na tej drodze przemiany i ciągłego szukania woli Miłości, aby ją poznać i wypełnić. (modlitwa SSND za 25. Kapitułę Generalną)

 Doświadczenie

Całe stworzenie jest ukształtowane i rozwinięte w oparciu o harmonię i wzajemne powiązania na obraz naszego Trójjedynego, kochającego Boga. Rozważając i modląc się o sprawiedliwy pokój i ewangeliczne niestosowanie przemocy, być może niektórzy z nas mają do czynienia z sytuacjami przemocy lub znajdują się w ich centrum. Ostre słowa, szkodliwe działania, obraźliwe traktowanie, destrukcyjne relacje, grożenie bronią wojenną, obojętność na cierpienie i opresyjne milczenie – wszystko to może wyrządzić krzywdę ludzkiemu duchowi i środowisku naturalnemu. Kiedy harmonia zostaje zakłócona przez naturę lub ludzką siłę, często dochodzi do przemocy. Jednak ludzki duch z natury pragnie i szuka pokoju i szczęścia.

Przemoc jest destrukcyjna zarówno dla nas samych, jak i dla innych i może przybierać różne formy. Przygotowanie tej refleksji nauczyło mnie, że przemoc nie jest czymś „zewnętrznym”, czego należy unikać, ale czymś, co należy rozpoznać w sobie. Podchodząc do tego zadania, powtarzałam sobie, że nie mam żadnych informacji na ten temat i nie wiem, od czego zacząć. Spędziłam tygodnie próbując się skupić i nigdzie nie dotarłam. Moja samokrytyka tworzyła barierę i hamowała kreatywność. Stosowałam wobec siebie przemoc. Jest to nawyk, który się we mnie ukształtował i którym należy się zająć. Kiedy w końcu mogłam zająć się swoim negatywnym myśleniem o sobie i pozwolić mu odejść, poczułam, jak twórczość Ducha porusza mnie do przodu, a pomysły zaczęły się pojawiać i spływać na papier.

Jedna z moich sióstr była sekretarką w lokalnej parafii przez prawie 25 lat. Kochała swoją posługę i miała łagodną osobowość oraz sposób odnoszenia się do innych, który naprawdę skupiał się na drugim człowieku. Nowy proboszcz został przydzielony do parafii w celu zmniejszenia budżetu parafialnego. Jedną z pierwszych rzeczy, które zrobił, było zwolnienie mojej siostry spośród personelu parafialnego. Ze względu na jej wieloletni staż pracy, miała najwyższe wynagrodzenie. Oczywiście nie miała na myśli osobistej krzywdy, ale nagłe i gwałtowne ogłoszenie nie było łatwe do przyjęcia. Chociaż odczuwała ból i utratę stanowiska i codziennych kontaktów, które kochała, szybko odnowiła swoje zaangażowanie w parafii jako katechetka. Została również stałą wolontariuszką w komisji pomocy społecznej. Kilku parafian pytało ją: „Po latach oddanej służby w parafii, jak możesz kontynuować bliską współpracę z proboszczem, który zwolnił cię tak nagle?”. Zamiast negatywnej odpowiedzi, skierowała swoją energię i miłość do parafii na nową drogę służby. Jej przykład i postawa zawsze były inspiracją dla mnie i bez wątpienia dla wielu innych, którzy ją znali. Jej pozbawione przemocy, łagodne, pełne miłości podejście do rodziny, współpracowników i przyjaciół jest chrześcijańskim świadectwem niestosowania przemocy. Modlę się, aby iść obok niej i w solidarności z nią i wieloma innymi mężczyznami i kobietami, którzy kontynuują misję Jezusa z miłością i współczuciem w swoim codziennym życiu.

Refleksja

W krótkim wideo z 30 kwietnia, w 60. rocznicę opublikowania encykliki papieża Jana XXIII „Pacem in terris”, papież Franciszek stwierdził: „Życie, mówienie i działanie bez przemocy nie jest poddaniem się, utratą lub rezygnacją z czegokolwiek, ale dążeniem do wszystkiego”. Wzywa nas wszystkich do rozwijania kultury pokoju, czyniąc z niestosowania przemocy przewodnik dla naszych działań w życiu codziennym, a także w stosunkach międzynarodowych. Zachęca nas do modlitwy i pracy na rzecz bardziej rozpowszechnionej kultury niestosowania przemocy. Indywidualnie i razem możemy być narzędziami pokoju, żyć i wspierać pokój, a nie wojnę, harmonię, a nie konflikt, szczery dialog, a nie szkodliwe słowa.

Podążając za przykładem Jezusa Chrystusa, mamy wielu współczesnych proroków, którzy byli świadkami niestosowania przemocy. Podobnie, gdy pozostajemy otwarci, możemy być kształtowani i przemienieni przez Pismo Święte, gdy je czytamy, rozważamy, modlimy się i żyjemy według niego. Możemy być również poruszeni naukami Jezusa w Kazaniu na Górze (Mt 5, 38-48), współczuciem i sprawiedliwością okazaną kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie (J 8, 1-11), Jego otwartością na wpływ pogańskiej matki (Mt 15, 21-28) oraz Jego reakcją na umierającego przy Nim na krzyżu przestępcę (Łk 23, 39-43). Ponieważ Jezus ofiarował swoje życie z miłości do nas, wzywa nas, byśmy żyli w przekonaniu, że Miłość daje wszystko bez warunków i zastrzeżeń. Wysyła nas na misję z zapewnieniem, że jest z nami aż do końca czasów.

Działanie

Możemy dziś zadać sobie pytanie:

1. Co w tym momencie mojego życia odżywia moje serce, co wypełnia moje myśli i motywuje moje zobowiązania?
2. Czy Jezus i Jego sposób życia bez przemocy mają wpływ na moje życie?
3. Kiedy i jak dzielę się radością ewangelicznego niestosowania przemocy z innymi?
4. Od 21 września do 2 października trwają Katolickie Dni Akcji Bez Przemocy. Rozważ:

• • Zobowiązanie się do modlitwy i działania w solidarności z kimś lub grupą ludzi cierpiących niesprawiedliwość w Twojej okolicy (uchodźcy, osoby maltretowane, opuszczone osoby starsze i więźniowie).
  • Módl się i pracuj nad lepszym zrozumieniem kogoś lub grupy, która wprawia cię w zakłopotanie, irytację lub złość.
  • Jeśli to możliwe, zaproś kogoś do otwartego, modlitewnego dialogu na temat różnic między wami.

Modlitwa końcowa

Panie, prowadź nas od śmierci do życia, od fałszu do prawdy. Prowadź nas od rozpaczy do nadziei, od strachu do zaufania. Niech pokój wypełni nasze serca, nasz świat i nasz wszechświat. Pozwól nam marzyć, modlić się i pracować razem, aby zbudować świat pokoju i sprawiedliwości dla wszystkich. Niech moje serce wybacza bez ograniczeń. Niech moja miłość do przyjaciela, wroga i wyrzutka będzie bez miary. Niech moje potrzeby będą niewielkie, a życie proste. Niech moje działania świadczą o ewangelicznym niestosowaniu przemocy. Amen!

(por. piosenka Lead Us from Death to Life /Prowadź nas ze śmierci do życia – Satish Kumar i Marty Haugen)

Przygotowana przez Siostrę Leetta Hammack, Prowincja Ameryki Łacińskiej i Karaibów
dla Międzynarodowej Sieci Shalom. Grafika pochodzi z Kierunku 24. Kapituły Generalnej.
Projekt: Biuro Komunikacji Zgromadzenia.