Wprowadzenie
Co mam na myśli mówiąc o szacunku dla różnorodności? Oznacza to, że w naszym społeczeństwie wszyscy ludzie, niezależnie od płci, wieku, religii czy pochodzenia, powinni być akceptowani i doceniani. Chodzi o to, jak radzimy sobie z różnorodnością, akceptując nasze uprzedzenia i ograniczenia oraz prowadząc ludzi do jedności. Naszą misją jako SSND jest oddawanie naszego życia tej jedności, dla której Jezus Chrystus przyszedł na Ziemię. (por. JP, K 4)
Wezwanie do modlitwy
Bóg, ludzie i okoliczności są tak różne, że mamy trudności z dopasowaniem ich do naszych schematów myślowych. Stworzyłeś nas z szeroką gamą cech. Kochający Boże, dobrze, że nie wszyscy ludzie są tacy jak ja. Myślę, że byłoby to dość nudne. Nie dlatego, że jestem nudny – może i tak – ale raczej dlatego, że brakowałoby różnorodności, różnych sposobów, w jakie każda osoba na tym świecie wnosi swój wkład. Dziękuję za tę różnorodność.
Doświadczenie
Pisanie o doświadczeniach w tym temacie jest stosunkowo trudne, ponieważ „świadomość lub szacunek dla różnorodności” obejmuje wiele różnych poziomów, a każdy czytelnik ma tysiące codziennych doświadczeń w radzeniu sobie z różnorodnością. Jako wychowawca klasy nastolatków z 32-37 uczniami, miałam do czynienia z odpowiednią ilością charakterów. Zaakceptowanie ich wszystkich w ich różnorodności było dużym wyzwaniem dla nich i dla mnie. Spojrzenie na nasze wspólnoty pokazuje coś podobnego, szczególnie w większych wspólnotach. Mamy różne charaktery i pokolenia – nawet jeśli wszystkie jesteśmy SSND i żyjemy zgodnie z naszą Konstytucją Jesteście Posłane. I często może to być mały cud, że żyjemy dobrze razem pomimo lub właśnie z powodu tej różnorodności.
Od lat jako Zgromadzenie staramy się żyć międzykulturowo, zwłaszcza poprzez łączenie prowincji. W jaki sposób świadomość i szacunek dla różnorodności mogą wzrosnąć i odnieść sukces w tych przykładach i poza nimi? W tym miejscu chciałabym przypomnieć trzy słowa byłego kanclerza Niemiec, o których rozpisywała się prasa na całym świecie: „Możemy to zrobić!”. Chcę umieścić te trzy słowa w kontekście, z którego zostały zacytowane. Na konferencji prasowej w 2015 roku Angela Merkel powiedziała: „Powiem wprost: Niemcy są silnym krajem. Motywem, z jakim podchodzimy do tych spraw, musi być: Osiągnęliśmy tak wiele – możemy to zrobić! Możemy to zrobić, a tam, gdzie coś stoi nam na drodze, trzeba to przezwyciężyć. Trzeba nad tym pracować”. Osobiście byłam pod wrażeniem tego ostatniego zdania: „Możemy to zrobić, a tam, gdzie coś stoi nam na drodze, trzeba to przezwyciężyć. Musimy nad tym pracować”. To jest to, co wszyscy musimy robić wielokrotnie w naszym codziennym życiu. Dobra współpraca – pomimo lub właśnie z powodu różnorodności – wymaga osobistego zaangażowania, nawet jeśli często jest to bardzo trudne. Efekt może być bardzo ubogacający i wielobarwny. Potrzebujemy odwagi, aby przyjąć różnorodność, aby nie doprowadzać do „pozbawiania świata różnorodności jego kolorów, jego piękna, a ostatecznie także jego człowieczeństwa”.
(Fratelli Tutti 100)
Refleksja
Żyjąc z szacunkiem dla różnorodności, uczymy się o sobie i innych. Rozumiemy i akceptujemy, że istnieją różnice między ludźmi związane z wiekiem, płcią, kulturą, rasą, wartościami, umiejętnościami i przekonaniami, a to stawia przed nami wyzwanie, abyśmy mogły dobrze współpracować z ludźmi, którzy wyglądają, działają lub myślą inaczej. Otwartość na różnice jest niezbędna do wspólnego życia w społeczeństwie i budowania sprawiedliwego świata. Świadomość ta umożliwia przezwyciężenie indywidualizmu, uprzedzeń i dyskryminacji w naszej lokalnej i globalnej wspólnocie.
W miarę jak rozwijamy się jako istoty ludzkie, poszerzając naszą świadomość i poprawiając nasze relacje, koncepcja różnorodności również rozwija się. Możemy na przykład spojrzeć wstecz na nasze życie osobiste, a nawet na historię naszego Zgromadzenia i zobaczyć, jak rozumiałyśmy i żyłyśmy różnorodnością do początku tego wieku. Poszerzyłyśmy nasze rozumienie i przeżywanie jej oraz zostałyśmy wezwane do życia z szacunkiem dla naszej różnorodności i do dalszego wspólnego kroczenia w przyszłość ze względu na powierzoną nam Bożą misję. Jesteście Posłane zachęca nas: Pośród różnorodności istniejącej w Kościele i w świecie, stałe dążenie do jedności w naszej wspólnocie wiary jest wymownym znakiem. Świadome, że jedność może znaleźć swój wymiar także w różnorodności i może być przez nią ubogacona, usiłujemy być dla Ludu Bożego siłą jednoczącą. Także ci, do których jesteśmy posłane, są nam pomocą w naszym zjednoczeniu z Chrystusem i zachętą do stałego odnawiania naszego oddania się Jego posłannictwu. (JP, DG 10)
Pozostając na drodze ciągłego wzrostu w życiu z szacunkiem dla różnorodności, możemy zmieniać, dawać świadectwo i przekształcać świat. Znajdujemy zachętę w Kierunkach ostatnich Kapituł Generalnych: Miłość nie może czekać i Miłość daje wszystko, gdy kontynuujemy naszą misję głoszenia miłości Boga całą naszą istotą, niezależnie od ludzi, których spotykamy i niezależnie od tego, gdzie ich spotykamy.
Działanie
Wyniki dialogu międzykulturowego w ramach przygotowań do naszej 25. Kapituły Generalnej Żyć proroczym świadectwem powszechnej komunii wzywają nas do POGŁĘBIANIA, pielęgnowania i wzbogacania naszego życia relacyjnego, we wspólnocie, w apostolacie, oferując wszystkim, z którymi wchodzimy w interakcje, życzliwość, szacunek i troskę, a także przebaczenie, pojednanie i pokój.
- Naucz się czegoś nowego od ludzi, którzy różnią się od Ciebie. Niech to poszerzy twoje horyzonty i rozwinie cię osobiście.
- Poznawaj różnych ludzi i zadawaj im pytania. Unikaj posługiwania się stereotypami oraz rozpoznaj i zajmij się wszelkimi nieświadomymi uprzedzeniami, jakie możesz mieć.
- Wspieraj każdą marginalizowaną osobę lub grupę w jej dążeniu do bycia szanowaną i uznaną.
Modlitwa końcowa
Boże, ludzie i okoliczności są tak różne, że mamy trudności z dopasowaniem ich do naszych schematów myślowych. Obdarzyłeś nas szeroką gamą cech: pochodzeniem i kolorem skóry, wiekiem i płcią, pochodzeniem etnicznym i tradycją kulturową, orientacją religijną, polityczną i seksualną, lękami i nadziejami, marzeniami i wizjami. Ale wszyscy tęsknimy za akceptacją i bezpieczeństwem. Wybaw nas od ślepoty, która widzi tylko jedną drogę dla wszystkich. Wyrwij nas z kajdan uprzedzeń i obojętności. Obdarz nas duchem braterstwa i solidarności. Zabierz od nas wszystkich strach, że przegramy, jeśli otworzymy granice, które sami sobie wyznaczyliśmy. Pozwól nam podchodzić do siebie z szacunkiem i wolnością oraz przygotuj pole pojednania, aby owoce Twojego królestwa mogły wzrastać w różnorodności i obfitości. Amen! (Modlitwa o tolerancję)
Przygotowanie: Siostra Maria-Theresia Knippschild, Prowincja Bawarska, dla Międzynarodowej Sieci Shalom
Grafika: Kierunek 24. Kapituły Generalnej. Projekt: Biuro Komunikacji Zgromadzenia
