Wprowadzenie
W tym momencie historii, my, SSND, usłyszałyśmy krzyk ubogich w głębi naszych serc. Ten krzyk zawsze był obecny w naszych odpowiedziach i działaniach, ale jeszcze bardziej teraz, w naszym Publicznym Zobowiązaniu jako Zgromadzenia do realizowania wezwań Laudato Si’. Ten krzyk jest obecny w sercu tej encykliki, jak również w sercu Jesteście Posłane: „Staramy się być wrażliwe i uważne na wciąż nowe warunki w naszej szybko zmieniającej się rzeczywistości. Staramy się odkryć, dokąd jesteśmy wezwane i którym z potrzeb świata mamy zaradzić. Dokładamy starań, by określić, kim są ubodzy naszych czasów…” (JP, DG 37). To wołanie ubogich staje się w ten sposób jednym z krzyków stworzenia (por. Orędzie Papieża Franciszka na Światowy Dzień Modlitw O Ochronę Świata Stworzonego 2022) i drugim z siedmiu celów Laudato Si’, które mają na celu obronę życia na Ziemi, ze szczególnym uwzględnieniem bezbronnych grup. Jesteśmy wezwane, by odpowiedzieć na krzyk ubogich i bronić życia we wszystkich jego formach.
Wezwanie do modlitwy
Dla nas jako wspólnoty otwartej, zawsze gotowej do odpowiedzi na potrzeby otoczenia, Kościoła, osób, które do nas przychodzą, naszą pierwszą odpowiedzią jest modlitwa. „Boże ubogich, pomóż nam uratować opuszczonych i zapomnianych tej ziemi, którzy znaczą tak wiele w Twoich oczach… Dziękujemy, że jesteś z nami każdego dnia. Wspieraj nas, prosimy, w naszych zmaganiach na rzecz sprawiedliwości, miłości i pokoju” (Fragment z modlitwy za naszą ziemię, Laudato Si’ 246).
Doświadczenie
Miłość, którą przyjmujemy jako przykazanie Boże i jako naśladowcy Jezusa, wzywa wszystkich chrześcijan do zmiany stylu życia, przyjęcia bezbronnych i ochrony naszego wspólnego domu, prowadzenia prostego życia, świadomości potrzeb innych i okazywania miłości względem planety i tych, którzy na niej żyją.
Jako wspólnota SSND w Kaplicy Matki Bożej Pokoju, która znajduje się na peryferiach, w Adrogué w Argentynie, staramy się towarzyszyć najbiedniejszym, a szczególnie grupom imigrantów (Boliwijczyków, Peruwiańczyków, Paragwajczyków i osobom ze środkowej części naszego kraju), którzy czasami są narażeni na ryzyko współczesnego niewolnictwa, a ich rodziny cierpią, zwłaszcza w tym okresie po pandemii. Myślimy na przykład o Lucy i jej wnuczce, które zawsze z uśmiechem witają nas i dziękują za odwiedziny i otrzymaną pomoc. Zostały bez pracy, bez „okazji” (pracy tylko na jeden dzień lub kilka godzin), aby przetrwać z dnia na dzień, przeżywają ból z powodu śmierci wielu bliskich i przyjaciół, z którymi nie mogły się pożegnać z powodu zasad izolacji Covid-19. Nasza pomoc polega na comiesięcznym przynoszeniu żywności poprzez współpracę z innymi wspólnotami, ale przede wszystkim wspieramy ich przez duszpasterską troskę, słuchanie i wzajemne wsparcie.
Byłyśmy też bardzo blisko Dolores, kiedy jej skromny dom zapalił się i straciła wszystko. Z pomocą rodzin i dobroczyńców pomogliśmy jej odbudować dom i zdobyć krzesła, stoły i szafę. Przygotowaliśmy również ubranka dla jej synka, Benjamina, który urodził się dwa miesiące później i zamieszkał w ciepłym otoczeniu, które wielu z nas udało się przygotować. Dolores dziś nadal jest bardzo wdzięczna, bo jej mąż dostał pracę w pobliżu jako pomocnik stolarza.
Odpowiadanie na te realia razem z innymi i pomaganie sobie w rozwoju dokonuje wielkiej zmiany i jest znakiem NADZIEI w naszej drodze. My także coś otrzymujemy, bo rodziny mówią nam, że bardzo dobrze się z nami czują.
Refleksja
Ucisk wobec ubogich od wieków zawsze był trudną rzeczywistością, a stawką była ich ludzka godność. Są podwójnie zubożeni w czasach katastrof klimatycznych i konfliktów. Papież Franciszek wezwał nas do troski o ubogich. W encyklice Laudato Si’ mówi nam, że krzyk Ziemi i krzyk ubogich są tym samym krzykiem. Krzyk jest metaforą pełną znaczeń. Może oznaczać uczucie bólu i cierpienia, doświadczenie smutku i straty, wołanie o solidarność, współczucie i poszukiwanie większej sprawiedliwości i godności.
Jakie krzyki ubogich, obecnie słyszę?
Bóle i nadzieje ubogich są także bólami i nadziejami Kościoła. Kościół, jako zwiastun „pamięci i proroczego głosu Jezusa”, jest także zwiastunem „pamięci i proroczego głosu ubogich”. Przeczytaj JP, K 17
W jaki sposób jestem/ jesteśmy wezwane, aby odpowiedzieć na wołanie ubogich, tam gdzie mieszkam i służę?
Działanie
Stałe i uważne słuchanie krzyku ubogich i krzyku stworzenia prowadzi nas do skutecznej troski o ziemię i o naszych potrzebujących braci i sióstr. Nasze decyzje działania, oparte na Ewangelii, dążą do wspólnego dobra i wybierają tych, których prawie nikt nie wybiera. Proponujemy kilka pomysłów działań, które mogą wyzwalać reakcję w każdym miejscu, w którym mieszkamy i służymy jako SSND.
- Tworzenie sieci w celu wytwarzania zasobów, dóbr, ale także dzielenia się talentami, takimi jak słuchanie, wspieranie. Caritas, Pax Christi International, konferencje zakonne w danym kraju itp.
- Zaangażowanie się w osobiste i wspólnotowe studiowanie dokumentów Kościoła, aby poznać przyczyny niesprawiedliwych struktur i móc działać. Proponujemy w tym miesiącu rozdział III Laudato Si’, „Ludzki pierwiastek kryzysu ekologicznego” i rozdział III Fratelli Tutti, „Myśleć i tworzyć świat otwarty”, a także Orędzie Papieża Franciszka na VI Światowy Dzień Ubogich z 2022 r. „Chrystus dla was stał się ubogim” (por. 2 Kor 8, 9).
- Pomyślcie jak wspólnota/szkoła/parafia o konkretnym geście, który odpowiada na wołanie ubogich wokół was.
Modlitwa końcowa
Modlitwa Biskupa Pedra Casaldaligi, który oddał całe swoje życie ubogim w Amazonii, stając się ubogim z nimi i dla nich. Niestrudzony obrońca praw człowieka pomimo nieustannego prześladowania i grożenia śmiercią.
Złączone ręce
Niech nasze ręce, Panie, będą złączone,
w modlitwie i dawaniu.
Złączone z Twoimi dłońmi
będącymi w rękach Ojca,
złączone z owocnymi skrzydłami Ducha,
złączone z rękami ubogich.
Ręce Ewangelii, siewcy życia,
lampy nadziei, niosące pokój.
Złączone z Twoimi wspierającymi rękami,
łamiącymi chleb dla wszystkich.
Złączone z twoimi przebitymi rękami
na skrzyżowaniu dróg świata.
Złączone z Twoimi już uwielbionymi wielkanocnymi dłońmi.
Otwarte dłonie, bez granic,
tak długo jak są wyciągnięte dłonie.
Zdolne objąć cały świat,
będąc wierne Królestwu.
Naprężone w pasji dla sprawiedliwości,
czułe w miłości,
ręce, które dają to, co otrzymują,
w pomnożonej bezinteresowności,
coraz więcej rąk,
coraz mocniej złączonych.
(Pedro Casaldaliga „Złączone ręce”)
Przygotowane przez Siostry Canisię Alger, Paolę Baliño i Yaninę Cejas z Prowincji Ameryki Łacińskiej i Karaibów, dla Międzynarodowej Sieci Shalom.
Grafika zaczerpnięta z Kierunku 24 Kapituły Generalnej. Projekt: Biuro Komunikacji Zgromadzenia.
