Rok 22 Numer 3                              Grudzień 2021

To print copy of the document click on the following  link: PdF to Print 226 KB

Zobowiązanie, by wciąż żyć Miłością dającą wszystko

Marinez Capra, SSND-Międzynarodowa Koordynatorka Shalom

Jubileusz Ziemi umotywowany siedmioma Celami Laudato Si’ wzywał do budowania zrównoważonego świata w duchu integralnej ekologii. Przez to znaleźliśmy się w nowym paradygmacie dotyczącym podejmowania decyzji i interpretacji naśladowania Jezusa w naszych czasach, zachęcającym nas do troski o siebie nawzajem i o naszą planetę jak nigdy dotąd. Duch Laudato Si’ wpłynął na nasze życie i jest obecny we wszystkich elementach naszego Kierunku. Nasze publiczne zobowiązanie do stawania się Zgromadzeniem żyjącym według Laudato Si’ wypływa z naszej misji i naszego żywego charyzmatu wyrażonego w Miłość daje wszystko. Oznacza to naszą gotowość do podjęcia „pilnego apelu” Laudato Si’:

• słuchać i odpowiadać na Krzyk Ziemi i Krzyk Ubogich poprzez uczynienie z tego priorytetu Zgromadzenia;
• podejmować ciągłe nawrócenie ekologiczne poprzez coraz lepsze rozumienie naszego powołania społeczno-ekologicznego w duchu naszego charyzmatu;
• wprowadzać w nasze życie i służbę każdy z siedmiu celów Laudato Si’ poprzez rozwijanie systematycznego procesu przejścia w kierunku ekologii integralnej
• podejmować odważne konkretne działania w duchu Laudato Si’ odpowiadając na wielorakie kryzysy dotykające nasz wspólny dom – planetę i jej mieszkańców;
• wyrzec się przemocy w działaniu na rzecz pojednania i usuwania bólu w stworzeniu oraz sianie nadziei na życie w pokoju.Podjęłyśmy to zobowiązanie w wierze, nadziei i miłości, wiedząc, że uczestniczymy w Bożym dziele przemiany, „bo wiemy, że wszystko może się zmienić” (LS 13). Dnia 14 listopada, w Światowy Dzień Modlitwy za Ubogich, oficjalnie wyruszyłyśmy w 7-letnią podróż jako Zgromadzenie żyjące zgodnie z Laudato Si’ wraz z wieloma innymi zgromadzeniami. Pierwszy rok jest przeznaczony na transformację/planowanie, kolejne pięć lat na skuteczne działania. Siódmy rok, rok jubileuszowy, będzie świętowaniem osiągnięć i kontynuacją drogi. Jesteśmy wdzięczne za Wasz udział w procesie refleksji dotyczącym celów Laudato Si’. Niech Bóg błogosławi nas w tej niełatwej drodze pełnej nadziei.

Potrzebujemy siebie nawzajem

Chiara Burzyńska, SSND, Prowincja Polska

W naszej Bursie w Bielsku-Białej co roku formułujemy motto, które ukierunkowuje nasze działania wychowawcze. W 2020 r. jako motto wybrałyśmy słowa „Radość i pokój” z IV rozdziału Laudato Si’. Podkreśliłyśmy  szczególnie cztery idee:

Na zdjęciu (od lewej):
Anastazja, Aleksandra, Rosa i Dagmara

• doceniamy każdą chwilę
• można mieć niewiele, a żyć intensywnie
• odkrywamy obecność Boga
• odnajdujemy radość w spotkaniach z ludźmi (LS 222-227).

Z powodu pandemii i lockdownu w Polsce nie mogłyśmy zrealizować naszych planów tak jak byśmy sobie wyobrażały. Dziewczyny pozostawały w domach i miały nauczanie zdalne. Jednak ten trudny czas niespodziewanie jeszcze bardziej uwypuklił znaczenie idei zawartych w naszym planie wychowawczym, a zwłaszcza odnajdywania radości w spotkaniach z ludźmi.

Wiele dziewczyn wracało do Bursy z uśmiechem na twarzy i mówiło, że brakowało im kontaktu z osobami z klasy i przyjaciółmi. Niektóre z zaskoczeniem spostrzegały, że ich znajomi nie podzielają ich radości z powrotu do szkoły. Niektórym dziewczynom brakowało również nas – sióstr – naszych rozmów, znaków zainteresowania. Jako wychowawczynie możemy wykorzystywać każdą okazję do podjęcia rozmowy z dziewczynami, okazania im troski, wsparcia i akceptacji.

Czas zdalnego nauczania był bardzo trudny jeśli chodzi o zdrowie psychiczne młodych ludzi. Dlatego też w 2021 r. naszym mottem są słowa „Potrzebujemy siebie nawzajem” (LS 229). Wprowadzając je w życie organizujemy w Bursie np. koleżeński wolontariat w ramach, którego uzdolnione dziewczyny pomagają w nauce swoim koleżankom. Wartości, o których przypomina nam papież Franciszek są faktycznie życiodajne dla nas wszystkich.

Zmiana klimatu, eliminacja ubóstwa i prawa człowieka

Marinez Capra, SSND-Międzynarodowa Koordynatorka Shalom

Kobiety szukajace wody w Sudanie Shutterstock

Często pytania bardziej poruszają świat niż odpowiedzi. Pytania dotyczące zmian klimatycznych i ubóstwa prowadzą nas do pierwotnych przyczyn potrzeby nawrócenia ekologicznego. Co powoduje globalne ocieplenie? Kogo najbardziej dotyka zmiana klimatu? W jaki sposób zmiana klimatu wiąże się z ubóstwem? Czym jest sprawiedliwość klimatyczna? Dlaczego mówimy o zmianie klimatue?

Dostrzegamy, że coraz więcej ludzi żyje w skrajnym ubóstwie. Najbiedniejsi są tymi, którzy w pierwszej kolejności i w największym stopniu zostali dotknięci zmianami klimatycznymi. Jednak oni są najmniej odpowiedzialni za ich przyczyny i mają najmniej środków, aby się chronić. Według danych All Together in Dignity (ATD) [Razem w godności], ostatnie ekstremalne wydarzenia klimatyczne zaszkodziły ludziom i tak już żyjącym w ubóstwie i pozbawiły wielu z nich życia, plonów, domów i środków utrzymania.

Zmiany klimatyczne dodane do pandemii spowodowały nasilenie szkód wyrządzonych ludziom żyjącym w skrajnym ubóstwie. Niestety szacuje się, że do końca roku 2021 liczba żyjących w skrajnym ubóstwie wzrośnie do 160 milionów. Ci „nowi biedni” dołączają do 1,3 miliarda ludzi już żyjących w trwałej biedzie, którzy zauważyli, że ich wcześniejsze niedostatki uległy pogorszeniu podczas globalnej pandemii. Ponadto szacuje się, że przed pandemią co szóste dziecko (czyli 356 milionów na całym świecie) żyło w skrajnym ubóstwie, a liczba ta znacznie wzrośnie (ONZ).

Krzyk ubogich i Krzyk Ziemi są ze sobą głęboko powiązane. Sprawiedliwość klimatyczna jest pilnym wezwaniem do tworzenia sprawiedliwych relacji, w sytuacji gdy ubóstwo jest wyraźnie widoczne jako konsekwencja niesprawiedliwych struktur i braku woli politycznej do działania dla dobra wspólnego. Musimy zobaczyć działania, które zmieniają relację z naturą, rozwiązują struktury korupcji i opierają się na moralnych wartościach praw człowieka i praw natury, które stawiają godność życia w centrum każdej polityki i działania.

Platforma Działania Laudato Si’, Gospodarka Franciszka, Globalny Pakt Edukacyjny oraz decyzje COP26 przynoszą nadzieję i mają kluczowe znaczenie dla stworzenia nowego systemu życia, który odpowiada na krzyk ziemi i ubogich. Pozostańmy zdecydowane, aby edukować, wspierać i działać, pielęgnując nadzieję i wzmacniając nasze zaangażowanie w troskę o całe życie na Ziemi, naszym wspólnym domu.

Punkty widzenia dwóch uczestniczek Forum Politycznego Wysokiego Szczebla ONZ 2021

1. Leetta Hammack, SSND Prowincja Ameryki Łacińskiej i Karaibów

Miałam zaszczyt uczestniczyć w lipcu w Forum Politycznym Wysokiego Szczebla ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju. Doświadczenie to pogłębiło moje zrozumienie organizacji i roli ONZ; potwierdziło globalny wpływ pandemii; dzięki niemu doceniłam wielość organizacji obywatelskich i religijnych zaangażowanych w ONZ; zrozumiałam znaczenie udziału obywateli w podejmowaniu decyzji w kwestiach lokalnych i międzynarodowych. Motto, które najczęściej mi towarzyszy, to „Nie zostawiaj nikogo w tyle”.

Jako mieszkanka Paragwaju doceniam fakt, że otrzymaliśmy raport Paragwaju o postępach w realizacji Celów Zrównoważonego Rozwoju. Daje mi możliwość oceny postępów naszego kraju w odniesieniu do mojego własnego doświadczenia i zobaczenia, jak my, SSND, możemy coś zmienić poprzez naszą posługę w tym miejscu. Uczestnicząc w tym forum zrealizowałam jeden ze swoich własnych celów, dzięki tej możliwości, jaką zaoferowało Zgromadzenie. Dziękuję.

2. Rosa Maria Trochez, SSND Prowincja Ameryki Łacińskiej i Karaibów

Kiedy S. Beatriz Martinez-Garcia SSND zaprosiła mnie do udziału w lipcowym Forum Politycznym Wysokiego Szczebla ONZ ds. Zrównoważonego Rozwoju, poczułam lęk i nie byłam na to przygotowana. Jednakże, mimo wątpliwości powiedziałam tak i weszłam w nieznany świat. Każde spotkanie stało się źródłem motywacji, radości i potwierdzenia. Przede wszystkim zdałam sobie sprawę, że oprócz wiedzy o kwestiach sprawiedliwości społecznej, miałam też doświadczenie towarzyszenia przez tyle lat najsłabszym. A więc miałam, podobnie jak wiele innych obecnych osób zakonnych, doświadczenia z pierwszej ręki.

Przekonałam się, że jako osoby konsekrowane jesteśmy wielką siłą. Możemy wiele wnieść, ponieważ mówimy nie tylko na podstawie raportów, ale także na bazie życiowych doświadczeń. Ponadto jesteśmy w stanie skonfrontować to i porównać z bardzo pozytywnymi informacjami zawartymi w Dobrowolnym Przeglądzie Krajowym (VNR). Teraz lepiej rozumiem rolę ONZ. Więcej się dowiedziałam i bardziej doceniłam nasz udział i reprezentację jako SSND w ONZ. Jestem wdzięczna za to doświadczenie i NIE boję się.

Wolność bycia w kontakcie, z tym co najgłębsze w nas.
Źródło: Chang-Duongng

Oikos, wspólny dom: pustynie i ogrody

Maruzania Soares Dias, SSND, Prowincja Ameryki Łacińskiej i Karaibów

Brazylijski pedagog i teolog Rubem Alves dotyka sedna naszej istoty, gdy pisze: „Kto nie zasieje rośliny w środku, nie zasieje ogrodów na zewnątrz, a tym samym nie będzie mógł w nich spacerować”. Jego słowa wzywają nas do odnowienia naszego życia wewnętrznego i zewnętrznego, aby rozpoznać pustynie powstałe w wyniku spustoszenia naszej duszy i naszego wspólnego domu. Wzywają nas do paradygmatu rodzenia życia na pustyni naszych serc zatwardziałych przez egoizm i indywidualizm, ubranych w nowoczesny i ponowoczesny świat jako „granice ochronne”. Czasami zarówno banalność zła, jak i banalność dobra zaślepiają nas, zasłaniając życie takie, jakie jest.

• Czy są drogi wyjścia z tej pustyni wykopanej przez ludzi na przestrzeni historii?
• Jak możemy odnowić Boży Oikos w nas i na naszej planecie?

Nie jest łatwo poruszyć i odnowić najgłębsze obszary w sobie, dotknąć warstw naszych nieświadomych konstrukcji, które mogą przesłonić prawdziwe motywy naszych działań. W psychoanalizie wewnętrzny ruch świateł i cieni nie tylko umieszcza jednostkę w splątanym, symbolicznym świecie, ale także angażuje się w świat realny i wyimaginowany. Kiedy wewnętrzny ruch pozwala na to by cień przeważył, skutkiem/objawem tego mogą być obojętność, dominacja, ucisk, brak współczucia i niszczenie natury.

Rozpoznanie naszych własnych, jak i zbiorowych objawów oraz praca nad ich przyczynami może nam pomóc w tym wewnętrznym procesie nawrócenia i zaangażowania na rzecz dobra wspólnego, Bożego Oikos, zmniejszając pustynię wszechogarniającej rzeczywistości. Nadszedł czas, aby odnowić Oikos Boga w nas wszystkich! Oto czas rozkwitania i cieszenia się wonią naszych ogrodów!

Biuletyn Shalom/ONZ-NGO jest publikacją Sióstr Szkolnych de Notre Dame

via della Stazione Aurelia 95  00165 Roma · tel. +39.06.6652.011    fax: +39.06.6652.0234.