Biuletyn Shalom / ONZ-NGO: Sierpień 2018

Siostra Mary Heather MacKinnon, SSND

Komisja ds. Wody Prowincji Atlantic-Midwest (AM) działa energicznie, aby oferować informacje i podejmować działania pamiętając o wymiarze sakramentalnym, darze i zagrożonym istnieniu naszych światowych zasobów wodnych.

Siostry Prowincji Atlantic-Midwest (AM), współpracownicy i znajomi zareagowali entuzjastycznie na kampanię komisji „Zakaz butelek z wodą”, a ponad 70% wspólnot prowincji i 50% współpracowników dołączyło do międzynarodowego projektu „Niebieskie społeczności” mającego na celu:

1. Uznanie wody i urządzeń sanitarnych za prawa człowieka
2. Zakazanie lub stopniowe wycofywanie ze sprzedaży wody w butelkach w instytucjach miejskich i na miejskich imprezach
3. Promowanie usług związanych z wodą i ściekami, finansowanych ze środków publicznych, jak również posiadanych i zarządzanych publicznie. (https://canadians.org/bluecommunities)

Studenci sponsorowanej przez SSND Akademii Świętych Aniołów w Demarest, New Jersey, USA, oficjalnie zakazali korzystania na terenie kampusu z wody w jednorazowych butelkach. Dyrektor Domu Karoliny w Bridgeport, Connecticut, USA ogłosił, że począwszy od września 2018 r. każdy uczeń otrzyma butelkę na wodę do swojego plecaka i na spotkaniach będą korzystali z dzbanków ze schłodzoną wodą zamiast wody butelkowanej.

We współpracy z Komisją Haiti Atlantic-Midwest, Komisja ds. Wody pracowała w zeszłym roku nad zapewnieniem dotacji na budowę zbiorników i ujęć wodnych dla siedemdziesięciu rodzin w La Gonave – „Zagubionej wyspie Haiti”. Podobnie Komisja ds. Wody pomogła sfinansować odwiert w celu zapewnienia dostępu do wody dla SSND i ich sąsiadów w Homa Bay w Kenii. Aby uświadamiać o katastrofalnych skutkach szczelinowania w Ameryce Północnej, głównie dla systemów czystej wody, siostry przedstawiają prezentacje na zaproszenie w różnych częściach prowincji.

Kurs internetowy za pośrednictwem Zoom (platformy wideokonferencji) do studium nad Laudato si’ został zaproponowany siostrom z Prowincji AM, współpracownikom i personelowi; w ostatnim czasie z kursu skorzystały również nowicjuszki i siostry ze wspólnoty nowicjatu w Rzymie, we Włoszech. Szczególną uwagę podczas tego kursu przywiązuje się do zwrócenia uwagi na to, w jaki sposób duchowość pełna podziwu, zdumienia i wdzięczności za wszelkie przejawy życia, a szczególnie za wodę, staje się podstawą wszelkich działań na rzecz sprawiedliwości.

Komisja czerpie inspirację i idzie za przykładem sióstr z klasztoru Notre Dame w Waterdown, Ontario, w Kanadzie, które podjęły refleksję nad Laudato si’ i obecnie pracują nad zredukowaniem i wyeliminowaniem wszystkich plastikowych narzędzi, przyborów i zastawy stołowej.

“Pojąć znaczenie wody oznacza zrozumieć
kosmos, cuda natury i samo życie”.

Masaru Emoto

Siostra Kathy Schmittgens, Międzynarodowa Koordynatorka Shalom

Spotkanie Gałęzi ALC odbyło się w dniach 19-21 marca 2018 w centrum rekolekcyjnym w Viamao, w Brazylii. Przybyły na nie przedstawicielki z sześciu krajów. W ramach modlitwy wstępnej każda osoba kontaktu przedstawiła symbol, który reprezentował ją samą i kraj stanowiący część Prowincji. Każdy symbol wprowadzał nas w więź z tą rzeczywistością.

Jak to zwykle bywa w przypadku spotkań w ramach Gałęzi istotne było zapoznanie się z realiami, z jakimi spotykają się nasze siostry w swoich apostolatach w świetle Shalom. Istnieje ogromna różnorodność krajobrazów, ludzi i apostolatów. Zwłaszcza dla Siostry Eileen i dla mnie bardzo pomocne było zobaczenie niezwykłej pracy wykonywanej często tylko przez dwie lub trzy siostry. Również budująca była ogromna wiara płynąca z każdej prezentacji. Został przedstawiony raport Shalom i odnowiono zobowiązania osób kontaktu Shalom. Siostra Eileen poprowadziła grupę poprzez temat związany z Celami Zrównoważonego Rozwoju.

Drugi dzień zakończył się czasem osobistej refleksji nad następującymi pytaniami:

Zbierając to wszystko, co usłyszałam i czego doświadczyłam w tych dniach oraz podejmując refleksję w świetle Kierunku Miłość daje wszystko, dokąd prowadzi mnie Duch Święty? Jakie są wyzwania? Co jest wezwaniem na dalszą drogę Shalom w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach?

Po porannej modlitwie kontemplacyjnej na łonie przyrody grupy spotkały się na dzieleniu się owocami swoich refleksji. Podczas sesji plenarnej podjęto następujące zobowiązanie:

Żyć duchem Shalom jako pomost dla wartości i zasad Shalom w świetle Kierunku 24 Kapituły Generalnej oraz Laudato Si’.

Plany na kolejne spotkanie Gałęzi będą poczynione po międzynarodowym spotkaniu w październiku.

Siostra Kathy Schmittgens, Międzynarodowa Koordynatorka Shalom

Siostra Eileen Reilly, Dyrektor Biura SSND ONZ-NGO

Moja obecność w ONZ w ciągu ostatnich ośmiu lat z pewnością podniosła moją świadomość odnośnie znaczenia języka. Parafrazując słynny cytat Nelsona Mandeli: „Jeśli mówisz do mnie w języku, który rozumiem, to, co mówisz trafia do mojej głowy. Jeśli mówisz do mnie w moim języku, to trafia to do mojego serca”.

Wielokrotnie doświadczyłam prawdziwości tego stwierdzenia. Najbardziej poruszyło mnie obserwowanie w akcji Antónia Guterresa, obecnego Sekretarza Generalnego ONZ. Na ostatnim spotkaniu Komisji ds. Statusu Kobiet Guterres, pochodzący z Portugalii, odpowiedział na każde pytanie w języku pytającego. Bez konieczności polegania na tłumaczach ONZ, zdobył serca wielu obecnych.

Każdej wiosny miałam okazję uczestniczyć w konferencji poświęconej zagadnieniu języka w ONZ. Tegoroczny temat brzmiał: „Eliminowanie dyskryminacji językowej”. Dyskryminacja występuje na dwóch poziomach:

1. 1. Chociaż wydarzenia ONZ są zwykle tłumaczone na sześć oficjalnych języków ONZ – arabski, chiński, angielski, francuski, rosyjski i hiszpański – często zdarza się, że tak się nie dzieje z powodu długich spotkań, braku funduszy lub braku sprzętu. W takich przypadkach używany jest język angielski, a osoby posługujące się wszystkimi innymi językami muszą się dostosować.2. Rośnie przekonanie, że być może sześć oficjalnych języków ONZ, które zostały ustalone gdy zakładano organizację w 1945 roku, nie jest już najczęściej używanymi językami w społeczności globalnej. A co z takimi językami jak hindi, bengalski, portugalski czy suahili?

Siostra Eileen Reilly, Dyrektor Biura SSND ONZ-NGO

„Ludzie żyją znajdując schronienie w sobie wzajemnie”
(Przysłowie irlandzkie)

Z okazji 400. rocznicy „Rodziny Wincentyńskiej”, która jest koalicją organizacji pozarządowych żyjących charyzmatem św. Wincentego a Paulo (kapłani wincentyńscy, Siostry Miłosierdzia, Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo itp.) sformułowała ona ambitny cel zainicjowania projektu, który ma prowadzić do wyeliminowania bezdomności na całym świecie.

Wśród organizacji pozarządowych pracujących w ONZ powstała Grupa Robocza ds. Likwidacji Bezdomności, a członkostwo zostało poszerzone do ponad dwudziestu organizacji pozarządowych, w tym SSND. Pracując z pomocą Wincentyńskiego Instytutu ds. Globalnej Bezdomności, grupa ta bada możliwości włączenia tej kwestii do porządku obrad różnych komisji ONZ.

Cele zrównoważonego rozwoju na lata 2016-2030 koncentrują się na „Eliminacji ubóstwa” (SDG #1) i „Zmniejszaniu nierówności poprzez niepozostawianie nikogo z tyłu” (SDG #10), ale żaden z celów nie wspomina konkretnie o bezdomności. Chociaż różne są oblicza bezdomności, to widać ją w każdym narodzie na całym świecie. Słyszymy o dzieciach mieszkających na dworcach kolejowych w Kalkucie, ludziach żyjących w parkach narodowych w Stanach Zjednoczonych i o zaostrzaniu ograniczeń w korzystaniu z „przestrzeni publicznych” w niektórych krajach europejskich – żeby wymienić chociaż kilka przykładów.